nr 349596K
W 1929 roku firma Walther wypuściła na rynek pistolet, który jako pierwszy łączył w swojej konstrukcji zalety pistoletu samopowtarzalnego z bezpieczeństwem i ciągłą gotowością do strzału rewolweru. Osiągnięto to dzięki wprowadzeniu mechanizmu samo napinania kurka w czasie ściągania spustu. Nowy pistolet otrzymał oznaczenie Walther PP (Polizei Pistole). W 1931[1] roku firma rozpoczęła produkcję kieszonkowego pistoletu PPK o konstrukcji podobnej do PP. Dzięki skróceniu lufy i zmniejszeniu wysokości szkieletu posiadał on wymiary mniejsze niż PP. Nowoczesna konstrukcja i niewielkie wymiary sprawiły że PPK trafił do uzbrojenia niemieckiej policji jako uzbrojenie funkcjonariuszy pełniących służbę po cywilnemu. PPK były także używane jako broń do samoobrony przez oficerów armii niemieckiej. Od 1935 roku do końca wojny niemieckie siły zbrojne zakupiły 150 000 sztuk PPK. Były one używane głównie przez Luftwaffe. Z pistoletu Walther PPK popełnił samobójstwo Adolf Hitler[3]Po wojnie produkcję PPK wznowiono i był on sprzedawany na rynku cywilnym w Europie i USA. Po przegranej przez Niemcy wojnie fabryka Walther przerwała produkcję aż do roku 1952, kiedy to weszła w skład koncernu Manurhin. Do roku 1982 nowo wyprodukowane pistolety nosiły oznaczenie Manurhin PPK. Jednak pistolety przedwojenne, które były w tym okresie poddawane remontom w fabryce Walthera noszą oznaczenia „Walther Waffenfabrik Ulm/Do”. Czyli inaczej niż oryginalne oznaczenia tj. „Waffenfabrik Walther Zella Mehlis (Thür)”.
Produkcja 1931 – ??
Dane techniczne
Kaliber 7,65 mm[1]
Nabój 7,65 mm Browning
Magazynek pudełkowy, 7 nab.[1]
Wymiary
Długość 155 mm
Wysokość 100 mm
Długość lufy 86 mm[1]
Długość linii celowniczej 110 mm
Masa
broni 568 g[1]
Inne
Prędkość pocz. pocisku 280 m/s[1]
Energia pocz. pocisku 186 J[1]
Szybkostrzelność praktyczna 30 strz./min.[1]
Wymagane pozwolenie: Tak
Kaliber: 7,65 Br
Rodzaj zapłonu: Centralny
Rodzaj broni: Pistolet